Terapia integracji sensorycznej to w odróżnieniu od wielu metod terapeutycznych bardzo interesująca i bez reszty pochłaniająca dziecko aktywność. Nie bez powodu często nazywana jest „naukową-zabawą” – bowiem podczas zajęć mających na pozór charakter jedynie wesołej zabawy, dostarczamy dziecku te bodźce, na które jego system nerwowy, w zależności od indywidualnych potrzeb ma największe zapotrzebowanie. Ćwiczenia odbywają się na sali, wyposażonej w odpowiedni sprzęt oraz wiele pomocy służących do stymulacji systemu wzrokowego, słuchowego, węchowego oraz dotykowego.
Podczas zajęć dostarcza się dziecku kontrolowanej ilości wrażeń zmysłowych z różnych modalności – z systemu przedsionkowego, proprioceptywnego, dotykowego, wzrokowego, węchowego oraz słuchowego. Zadania są tak skonstruowane, że znajdują się w najbliższej sferze rozwoju dziecka, to znaczy nie są one ani zbyt łatwe ani zbyt trudne. Terapia Integracji Sensorycznej ma bowiem dostarczać dziecku nie tylko poprawiających działanie jego systemu nerwowego wrażeń, ale również ma być elementem budującym poczucie sprawstwa oraz poczucie własnej wartości dziecka (udało mi się! Potrafię to zrobić!).
TERAPIA INTEGRACJI SENSORYCZNEJ
- dostarcza stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej, słuchowej, węchowej, wzrokowej,\
- poprawia poczucie równowagi i koordynacji oraz koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- poprawia motorykę dużą i małą,
- poprawia umiejętność czytania, pisania i inne umiejętności szkolne lub stwarza dobrą bazę do pojawienia się tych umiejętności,
- sprawia, że bodźce dotykowe i inne (słuchowe, węchowe, smakowe, wzrokowe) na które dziecko jest nadwrażliwe, mniej zaburzają działania dziecka,
- sprawia, że dziecko lepiej słucha, wypełnia polecenia, koncentruje się,
- sprawia, że dziecko chętniej podejmuje się nowych i trudnych zadań,
- sprawia, że poprawia się mowa i sposób wyrażania się dziecka,
- sprawia, że stopniowo maleje nadpobudliwość – dziecko zaczyna kontrolować swoje nadmierne nasilone reakcje na otoczenie.
